#20 Elastyczność umysłu - rola neurotransmiterów

Elastyczność umysłu, to cecha mówiąca w jakim stopniu kategoryzacja w percepcji jest sztywna lub elastyczna. Ale od czego fizycznie mogłaby ona zależeć? Przyszła mi do głowy ciekawa analogia między współczynnikami w sztucznych sieciach neuronowych i działaniem neuroprzekaźników. Jeśli nie wiesz, na czym polega działanie sieci neuronowych, to polecam poniższy filmik oraz mój wpis o architekturze pandemonium.

"Elastyczność poznawcza" sieci neuronowej zależy od dwóch parametrów: współczynników wag poszczególnych połączeń (weights - w) i progów aktywacji (biases - b). Chodzi o to, że aktywacja danego neuronu zależy od sumy sygnałów aktywacji z poszczególnych połączeń. Jednak nie wszystkie sygnały są tak samo ważne, dlatego nadaje się im wagi. Dla zwiększenia dyskryminacji można również zmienić próg aktywacji danego neuronu. W ten sposób zmieniamy "elastyczność percepcyjną" danego neuronu - "wielkoduszność", z jaką będzie skłonny zaklasyfikować wzór na wejściu jako spełniający daną cechę. Wszystko jest dosyć prosto wyjaśnione w powyższym filmie. 



Teraz, jeśli założyć, że ludzkie sieci neuronowe są w jakimś stopniu podobne do komputerowych, to co mogłoby być takim odpowiednikiem współczynników w&b? Moja propozycja jest taka: neurotransmitery. Uzasadnienie: ilość neurotransmiterów przekazywanych między synapsami decyduje o sile sygnału, jaki zostanie przekazany między neuronami - tak samo jak wagi w DNN. 

Wiemy, że nie jest ona stała, np. można zmienić ją za pomocą leków lub innych substancji psychoaktywnych. Na poziomie abstrakcyjnym postrzegamy to jako zmianę naszej elastyczności poznawczej. Na przykład jedną z cech depresji są bardzo sztywne negatywne schematy myślenia, a włączenie leków może pomóc przełamać te schematy. Jak wiadomo, leki SSRI zmieniają przepływ serotoiny jako reuptake inhibitors. Zmieniając wagi sygnałów, mogą przyczynić się do zmiany kategoryzacji postrzeganych zjawisk.




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

#54 Najtrafniejsza prawda o umyśle?

Kiedyś Richard Feynman postawił następujący eksperyment myślowy: Gdyby w wyniku jakiejś globalnej katastrofy przepadła cała wiedza, którą wypracowała ludzkość, ale mógłbyś przekazać następnym pokoleniom jedno zdanie - jaką informację powinno zawierać, żeby jak najtrafniej oddawało cały utracony dorobek? Feynman odpowiedział: "Materia jest zbudowana z atomów." Ponieważ z tego jednego zdania można wyprowadzić większość podstawowych gałęzi współczesnej nauki: termodynamikę (zderzające się atomy), elektromagnetyzm (odpychające/przyciągające się elektrony i protony), elektrotechnikę, chemię, itd... Wyobraźmy sobie analogiczny eksperyment w dziedzinie filozofii umysłu. Co mógłby przekazać kognitywista ocalałej populacji? Nie wiem, natomiast moje głosy podpowiadają mi, że mogłoby to być coś stylu: "W umyśle nie ma żadnych absolutów, są tylko mniej lub bardziej wydeptane ścieżki neuronowe".  Mam na myśli to, że presja selekcyjna w środowisku mózgu wyłoniła, kosztem innych,
Czytaj więcej

#48 Ken Wilber, One Taste - ulubione fragmenty

Transformative vs. translative spirituality In a series of books, I have tried to show that religion itself has always performed two very important, but very different, functions.  One, it acts as a way of creating meaning for the separate self: it offers myths and stories and tales and narratives and rituals and revivals that, taken together, help the separate self make sense of, and endure, the slings and arrows of outrageous fortune.  This function of religion does not usually or necessarily change the level of consciousness in a person; it does not deliver radical transformation.  Nor does it deliver a shattering liberation from the separate self altogether. Rather, it consoles the self, fortifies the self, defends the self, promotes the self.  As long as the separate self believes the myths, performs the rituals, mouths the prayers, or embraces the dogma, then the self, it is fervently believed, will be “saved”—either now in the glory of being God-saved or Goddess-favored, or in a
Czytaj więcej

#53 Ślepcy i słoń - ulubione fragmenty

 AWAKENING HYPOTHESIS Have you ever carefully investigated exactly what happens when you wake up in the morning? What is the very first conscious experience, in the first fraction of a second, before you even remember who you are and what you will do today? I have found that part of the phenomenology of waking from dreamless deep sleep is a primordial sense of confidence that perceptual states will very soon occur, that one is now “open to the world” and knows about one’s epistemic capacity, and also that one can (and very soon will) know where one is, what time it is, and so on. In a few milliseconds, one will also know who one is: Phenomenologically, the gradual transition from unconsciousness to the wake state is characterized by another subtle and intuitive presentiment, something that one might perhaps term a phenomenal “foreshadowing of selfhood.” This is an expectation not merely of knowledge, but of egoic self-knowledge—but before it actually manifests.  Waking up involves an
Czytaj więcej