Ruben Laukkonen – Przycinanie drzewa papanci

Dr. Ruben Laukkonen (Southern Cross University) w artykule From many to (n)one: Meditation and the plasticity of the predictive mind przedstawia medytację, jako redukcję kontra-faktycznej abstrakcji myślowej. W tym celu posługuje się obrazem drzewa Pitagorasa, które w intuicyjny sposób ilustruje sposób, w jaki organizmy tworzą sobie reprezentację świata z coraz większą kontra-faktyczną głębią.

Nasze intrepretacje świata, wraz ze wzrostem złożoności, coraz bardziej odbiegają od „nagiej rzeczywistości jako takiej”. Na ilustracji odpowiada to pojawianiu się nowych „gałęzi drzewa”, które swoją treścią coraz bardziej oddalają się od „pnia”, z którego wyrastają. Medytacja jest jakby odwróceniem tego procesu: najpierw sprowadzamy swoją uwagę do „tu i teraz”, co ucina gałęzie drzewa odpowiadające ruminacjom myślowym na temat przeszłości i przyszłości. Potem koncentrujemy uwagę na jakimś pojedynczym obiekcie, na przykład na oddechu – odpadają kolejne gałęzie, myśli na temat teraźniejszości, że coś lubię lub nie, coś mi przeszkadza a coś jest fajne itp. itd., innymi słowy, coraz bardziej zbliżamy się do rzeczywistości per se, postrzeganej bez tych filtrów konceptualnych.

„Medytacja coraz bardziej sprowadza człowieka do chwili obecnej, zmniejszając tym samym skłonność do konceptualizowania poza tu i teraz — podobnie jak obserwowanie pikseli zamiast słów. To ograniczenie konceptualizacji powinno również wywierać głęboki wpływ na poczucie jaźni, które także opiera się na budowaniu abstrakcyjnych modeli, a ostatecznie mówi się, że odsłania ono leżący u podstaw, pozornie ‘nieuwarunkowany’ stan świadomości jako takiej (jak białe tło leżące pod pikselami).”

 

 

*Papancia - to zabawne słowo w języku palijskim (język wczesnego buddyzmu) oznacza proliferację/namnażanie treści
 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

#53 Ślepcy i słoń - ulubione fragmenty

 AWAKENING HYPOTHESIS Have you ever carefully investigated exactly what happens when you wake up in the morning? What is the very first conscious experience, in the first fraction of a second, before you even remember who you are and what you will do today? I have found that part of the phenomenology of waking from dreamless deep sleep is a primordial sense of confidence that perceptual states will very soon occur, that one is now “open to the world” and knows about one’s epistemic capacity, and also that one can (and very soon will) know where one is, what time it is, and so on. In a few milliseconds, one will also know who one is: Phenomenologically, the gradual transition from unconsciousness to the wake state is characterized by another subtle and intuitive presentiment, something that one might perhaps term a phenomenal “foreshadowing of selfhood.” This is an expectation not merely of knowledge, but of egoic self-knowledge—but before it actually manifests.  Waking up inv...
Czytaj więcej

#10 Twierdzenie Gödla, czyli matematyczny paradoks Epimenidesa

Obraz
Na podstawie wykładu D. Hofstadtera "Limits of Logic: The Gödel Legacy" Wszystko zaczęło się od pracy Principia Mathematica B. Russela i A. Whiteheada. Jej celem było stworzenie kompletnego systemu formalnego, z którego można by wyprowadzić wszystkie możliwe matematyczne aksjomaty. System PM był tak skonstruowany, że nie dopuszczał możliwości samoreferencji, gdyż, jak przewidywali jego autorzy, mogłoby to doprowadzić do jego upadku. Kurt Gödel obalił przekonanie autorów PM o braku możliwości pojawienia się samoreferencji, "włamując" się do systemu za pomocą konia trojańskiego "liczby Gödla". Austriacki matematyk zauważył, że symbole PM można mapować na duże liczby całkowite, korzystając z Podstawowego Twierdzenia Arytmetyki - każda liczba może zostać przedstawiona jako unikalny iloczyn kolejnych liczb pierwszych. Gödel miał prawo tak zrobić dzięki zjawisku izomorfizmu - kiedy numery zachowują się izomorficznie do zdań PM, wtedy można mówić o wszystkich st...
Czytaj więcej