#3 Pandemonium neuronów, czyli eksmisja homunkulusa

Architektura pandemonium to możliwy sposób na wytłumaczenie u ludzi takich zjawisk takich jak: percepcja, produkcja mowy itp. unikając jednocześnie kartezjańskiego paradoksu nieskończonego regresu (dusza, homunkulus, jako wewnętrzny obserwator i centralny podejmowacz decyzji). W żadnym innym miejscu w internecie nie znajdziecie tak szybkiego wyjaśnienia, jak w tym filmiku, którego autor tłumaczy mechanizm AP na przykładzie percepcji wzrokowej litery K. Pisał o tym również Daniel Dennett w swojej książce Consciousness explained.

Idea AP polega na tym, że mamy w mózgu wiele grup "demonów" (demon, to po porostu jakiś obwód neuronowy, wyspecjalizowany w danym zadaniu i mający określone miejsce w hierarchii demonów), z których każda specjalizuje się w wykrywaniu i rozpoznawaniu innej cechy w inpucie sensorycznym, tak jak w uproszczeniu opisałem poniżej: 

image - demony wstępnego obrazowania, przekazują obraz "wyższym rzędom" do analizy;

feature - demony pojedynczej cechy, rozpoznają poszczególne cechy, takie jak "pionowa kreska", "ukośna kreska";

cognitive - demony rozpoznające literę jako całość;

decisive - demony podejmujące ostateczną decyzję, jaka to litera.

W momencie, gdy dojdzie do wykrycia cechy, w której dany demon się specjalizuje, "odpala się" on i przekazuje impuls do demonów wyżej postawionych w hierarchii. Ale pobudzenie nie jest zero-jedynkowe, tzn. demon, który otrzymuje więcej sygnałów, "krzyczy" głośniej niż reszta. Ten, który krzyczy najgłośniej, "wygrywa". I w ten sposób wstępny obraz zostaje rozpoznany jako litera K. (Jeśli ktoś interesuje się elektroniką, zobaczy, że przypomina to bardzo bramki logiczne).


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

#54 Najtrafniejsza prawda o umyśle?

Kiedyś Richard Feynman postawił następujący eksperyment myślowy: Gdyby w wyniku jakiejś globalnej katastrofy przepadła cała wiedza, którą wypracowała ludzkość, ale mógłbyś przekazać następnym pokoleniom jedno zdanie - jaką informację powinno zawierać, żeby jak najtrafniej oddawało cały utracony dorobek? Feynman odpowiedział: "Materia jest zbudowana z atomów." Ponieważ z tego jednego zdania można wyprowadzić większość podstawowych gałęzi współczesnej nauki: termodynamikę (zderzające się atomy), elektromagnetyzm (odpychające/przyciągające się elektrony i protony), elektrotechnikę, chemię, itd... Wyobraźmy sobie analogiczny eksperyment w dziedzinie filozofii umysłu. Co mógłby przekazać kognitywista ocalałej populacji? Nie wiem, natomiast moje głosy podpowiadają mi, że mogłoby to być coś stylu: "W umyśle nie ma żadnych absolutów, są tylko mniej lub bardziej wydeptane ścieżki neuronowe".  Mam na myśli to, że presja selekcyjna w środowisku mózgu wyłoniła, kosztem innych,
Czytaj więcej

#48 Ken Wilber, One Taste - ulubione fragmenty

Transformative vs. translative spirituality In a series of books, I have tried to show that religion itself has always performed two very important, but very different, functions.  One, it acts as a way of creating meaning for the separate self: it offers myths and stories and tales and narratives and rituals and revivals that, taken together, help the separate self make sense of, and endure, the slings and arrows of outrageous fortune.  This function of religion does not usually or necessarily change the level of consciousness in a person; it does not deliver radical transformation.  Nor does it deliver a shattering liberation from the separate self altogether. Rather, it consoles the self, fortifies the self, defends the self, promotes the self.  As long as the separate self believes the myths, performs the rituals, mouths the prayers, or embraces the dogma, then the self, it is fervently believed, will be “saved”—either now in the glory of being God-saved or Goddess-favored, or in a
Czytaj więcej

#53 Ślepcy i słoń - ulubione fragmenty

 AWAKENING HYPOTHESIS Have you ever carefully investigated exactly what happens when you wake up in the morning? What is the very first conscious experience, in the first fraction of a second, before you even remember who you are and what you will do today? I have found that part of the phenomenology of waking from dreamless deep sleep is a primordial sense of confidence that perceptual states will very soon occur, that one is now “open to the world” and knows about one’s epistemic capacity, and also that one can (and very soon will) know where one is, what time it is, and so on. In a few milliseconds, one will also know who one is: Phenomenologically, the gradual transition from unconsciousness to the wake state is characterized by another subtle and intuitive presentiment, something that one might perhaps term a phenomenal “foreshadowing of selfhood.” This is an expectation not merely of knowledge, but of egoic self-knowledge—but before it actually manifests.  Waking up involves an
Czytaj więcej