#44 Wprowadzenie w psychologię ego - prof. Mirosław Piróg

(Wybrane myśli)

Ego wg Freuda - część nas, która powstaje przez kontakt ze światem zewnętrznym, id to świat wewnętrzny, superego świat norm społecznych. Ego szuka kompromisu między id (impulsy) i superego (normy).

Ego wg Junga - główny complex (zespół myśli, uczuć), z którym się najbardziej utożsamiamy; to, co myślimy o sobie.

Nieświadomość vs podświadomość - nieświadomość lepszym określeniem, bo nie jest pejoratywne jak podświadomość i nie sugeruje byciem jakimś miejscem w mózgu. Nieświadomość, to po prostu coś, co nie jest uświadomione.

Jaźń - szersze, większe ja. Ego staje sie tylko przedmiotem poznania. Jak człowiek w deszczu pod parasolem to ego, nieświadomość to deszcz razem z parasolem.  W procesie indywiduacji nieświadomość i ego stają się jedną całością i środek ciężkości się przesuwa pomiędzy deszcz i człowieczka.

Proces indywiduacji - przewrót kopernikanski - zmienia się centrum, nie jest nim ego tylko jaźń; ego sie staje jak planeta krążąca wokół słońca, a jaźń jest słońcem. Geocentryk - ego, heliocentryk - jaźń. "Jaźń obrazem Boga w nas" - Jung.

Jaźń-tao - całościowe wszystko co nas otacza/proces życia.

Proces indywiduacji - proces poznawania i akceptowania naszego wnętrza i ma wpływ na nasze relacje zewnętrzne. Dopiero człowiek który jako tako wyszedł z jaskini ego może wchodzic w sensowne relacje z ludźmi. Samoświadomość daje wolnośc od instynktów, ego daje pewien obszar wolności - ego funkcjonalne, możemy sprawniej funkcjonować.

Ale kiedy ego funkcjonalne staje się egiem prestiżu ("ja jestem najważniejszy", "ja muszę mieć", itp.) i następje przekształcenie czegoś, co było osiągnieciem ewolucji w coś, co staje się problemem (w relacjach). A u nas jest hodowanie ego prestiżu poprzez kulturę celebrycką.

Wychodzenie z jaskinii ego to proces poszerzania świadomości w sensie, że jesteśmy w stanie przyjąć inną perspektywę.

Jednym ze sposobów wyjścia z  jaskinii ego jest rozwijanie teorii umyslu.

Anatman - ja jak horyzont - widze linie horyzontu, ale spróbuj do niego dojść - dlatego "ja" to iluzja, ale też bardzo silna i realna.

Nieegoiczne widzenie świata, nie znaczy, że nie mamy podmiotowosci, tylko ze "ja" nie stoi w centralnym miejscu.

Ego jest jak król, który chełpi się, że rządzi krajem, którego w ogóle nie zna i nad którym nie ma żadnej kontroli.

"Życie przeżyć w sposob bardziej satysfakcjonujący niż uganianie się za potrzebami swojego ego".



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

#54 Najtrafniejsza prawda o umyśle?

Kiedyś Richard Feynman postawił następujący eksperyment myślowy: Gdyby w wyniku jakiejś globalnej katastrofy przepadła cała wiedza, którą wypracowała ludzkość, ale mógłbyś przekazać następnym pokoleniom jedno zdanie - jaką informację powinno zawierać, żeby jak najtrafniej oddawało cały utracony dorobek? Feynman odpowiedział: "Materia jest zbudowana z atomów." Ponieważ z tego jednego zdania można wyprowadzić większość podstawowych gałęzi współczesnej nauki: termodynamikę (zderzające się atomy), elektromagnetyzm (odpychające/przyciągające się elektrony i protony), elektrotechnikę, chemię, itd... Wyobraźmy sobie analogiczny eksperyment w dziedzinie filozofii umysłu. Co mógłby przekazać kognitywista ocalałej populacji? Nie wiem, natomiast moje głosy podpowiadają mi, że mogłoby to być coś stylu: "W umyśle nie ma żadnych absolutów, są tylko mniej lub bardziej wydeptane ścieżki neuronowe".  Mam na myśli to, że presja selekcyjna w środowisku mózgu wyłoniła, kosztem innych,
Czytaj więcej

#48 Ken Wilber, One Taste - ulubione fragmenty

Transformative vs. translative spirituality In a series of books, I have tried to show that religion itself has always performed two very important, but very different, functions.  One, it acts as a way of creating meaning for the separate self: it offers myths and stories and tales and narratives and rituals and revivals that, taken together, help the separate self make sense of, and endure, the slings and arrows of outrageous fortune.  This function of religion does not usually or necessarily change the level of consciousness in a person; it does not deliver radical transformation.  Nor does it deliver a shattering liberation from the separate self altogether. Rather, it consoles the self, fortifies the self, defends the self, promotes the self.  As long as the separate self believes the myths, performs the rituals, mouths the prayers, or embraces the dogma, then the self, it is fervently believed, will be “saved”—either now in the glory of being God-saved or Goddess-favored, or in a
Czytaj więcej

#53 Ślepcy i słoń - ulubione fragmenty

 AWAKENING HYPOTHESIS Have you ever carefully investigated exactly what happens when you wake up in the morning? What is the very first conscious experience, in the first fraction of a second, before you even remember who you are and what you will do today? I have found that part of the phenomenology of waking from dreamless deep sleep is a primordial sense of confidence that perceptual states will very soon occur, that one is now “open to the world” and knows about one’s epistemic capacity, and also that one can (and very soon will) know where one is, what time it is, and so on. In a few milliseconds, one will also know who one is: Phenomenologically, the gradual transition from unconsciousness to the wake state is characterized by another subtle and intuitive presentiment, something that one might perhaps term a phenomenal “foreshadowing of selfhood.” This is an expectation not merely of knowledge, but of egoic self-knowledge—but before it actually manifests.  Waking up involves an
Czytaj więcej