#25 Thinkodynamics vs. Statistical Mentalics

Fragment książki Douglasa Hofstadtera I am a Strange Loop

Dlatego nie jest zaskoczeniem, że różne poziomy opisu mają różne sposoby zastosowania, i tak też streściłem swoją perspektywę tej prostej prawdy: Myślodynamika jest wyjaśniana przez statystyczną mentalikę, lub też: Statystyczna mentalika może zostać pominięta, gdy rozmawiamy na poziomie myślodynamiki.

Co mam na myśli używając tych dwóch nowych pojęć? To dosyć proste. Myślodynamika jest analogiczna do termodynamiki; zajmuje się wielkoskalowymi strukturami i schematami w mózgu, i nie odnosi się do mikroskopijnych wydarzeń, takich jak odpalanie się neuronów. Myślodynamika jest tym, co studiują psychologowie: jak ludzie dokonują wyborów, popełniają błędy, postrzegają wzorce, doświadczają wspomnień, itd. Dla kontrastu, mówiąc "mentalika" mam na myśli małoskalowe wydarzenia, które studiują neurologowie: jak neuroprzekaźniki przekraczają synapsy, jak grupy komórek wibrują synchronicznie, itd. A "statystyczna mentalika" oznacza uśrednione, zbiorowe zachowanie tych malutkich jednostek - innymi słowy, zachowanie dużej chmary jako całość, w odróżnieniu od małego szumu w jej wnętrzu.

Jednakże, jak stwierdził neurolog Sperry, nie ma w mózgu pojedynczego przeskoku wzwyż od podstawowych składników do całościowego zjawiska (jak ma to miejsce w przypadku gazu); raczej istnieje wiele stacji pośrednich w przejściu od mentaliki do myślodynamiki, a to oznacza, że szczególnie trudno jest nam dostrzec, lub nawet wyobrazić sobie, podstawowe, neuronowe wyjaśnienie dla wydarzeń takich jak to, dlaczego pewien profesor nauk kognitywnych zdecydował się odłożyć na półkę pewną książkę o mózgu, albo powstrzymał się od pacnięcia pewnej muchy, albo zaczął chichotać w czasie poważnej ceremonii, itd.

Ciśnienia codziennego życia zmuszają nas do mówienia o rzeczach na poziomie, na którym je bezpośrednio dostrzegamy. Nasze narządy zmysłowe, język i kultura domyślnie wyposażają nas w dostęp do tych poziomów. Od najwcześniejszego dzieciństwa podają nam na tacy koncepty takie, jak "mleko", "palec", "ściana", "komar", "użądlenie", "swędzenie", "pacnięcie", i tak dalej. Postrzegamy świat wg kryteriów tych właśnie pojęć, a nie pojęć takich jak "mieszek włosowy", "cytoplazma", "rybosom", "wiązanie peptydowe", czy "atom węgla". Możemy oczywiście nabyć takie pojęcia później, i niektórzy z nas opanowują je bardzo głęboko, ale nawet oni nie mogą zrezygnować z podanych na tacy uproszczeń, z którymi dorastaliśmy. Ogólnie, jesteśmy ofiarami makroskopowości, i nie możemy uciec z pułapki używania codziennych zwrotów do opisywania wydarzeń, których jesteśmy świadkami;  które postrzegamy jako "rzeczywiste".



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

#54 Najtrafniejsza prawda o umyśle?

Kiedyś Richard Feynman postawił następujący eksperyment myślowy: Gdyby w wyniku jakiejś globalnej katastrofy przepadła cała wiedza, którą wypracowała ludzkość, ale mógłbyś przekazać następnym pokoleniom jedno zdanie - jaką informację powinno zawierać, żeby jak najtrafniej oddawało cały utracony dorobek? Feynman odpowiedział: "Materia jest zbudowana z atomów." Ponieważ z tego jednego zdania można wyprowadzić większość podstawowych gałęzi współczesnej nauki: termodynamikę (zderzające się atomy), elektromagnetyzm (odpychające/przyciągające się elektrony i protony), elektrotechnikę, chemię, itd... Wyobraźmy sobie analogiczny eksperyment w dziedzinie filozofii umysłu. Co mógłby przekazać kognitywista ocalałej populacji? Nie wiem, natomiast moje głosy podpowiadają mi, że mogłoby to być coś stylu: "W umyśle nie ma żadnych absolutów, są tylko mniej lub bardziej wydeptane ścieżki neuronowe".  Mam na myśli to, że presja selekcyjna w środowisku mózgu wyłoniła, kosztem innych, ...
Czytaj więcej

#48 Ken Wilber, One Taste - ulubione fragmenty

Transformative vs. translative spirituality In a series of books, I have tried to show that religion itself has always performed two very important, but very different, functions.  One, it acts as a way of creating meaning for the separate self: it offers myths and stories and tales and narratives and rituals and revivals that, taken together, help the separate self make sense of, and endure, the slings and arrows of outrageous fortune.  This function of religion does not usually or necessarily change the level of consciousness in a person; it does not deliver radical transformation.  Nor does it deliver a shattering liberation from the separate self altogether. Rather, it consoles the self, fortifies the self, defends the self, promotes the self.  As long as the separate self believes the myths, performs the rituals, mouths the prayers, or embraces the dogma, then the self, it is fervently believed, will be “saved”—either now in the glory of being God-saved or Godde...
Czytaj więcej

#53 Ślepcy i słoń - ulubione fragmenty

 AWAKENING HYPOTHESIS Have you ever carefully investigated exactly what happens when you wake up in the morning? What is the very first conscious experience, in the first fraction of a second, before you even remember who you are and what you will do today? I have found that part of the phenomenology of waking from dreamless deep sleep is a primordial sense of confidence that perceptual states will very soon occur, that one is now “open to the world” and knows about one’s epistemic capacity, and also that one can (and very soon will) know where one is, what time it is, and so on. In a few milliseconds, one will also know who one is: Phenomenologically, the gradual transition from unconsciousness to the wake state is characterized by another subtle and intuitive presentiment, something that one might perhaps term a phenomenal “foreshadowing of selfhood.” This is an expectation not merely of knowledge, but of egoic self-knowledge—but before it actually manifests.  Waking up inv...
Czytaj więcej